Mariët woont al 32 jaar met veel plezier in Nederhemert. In januari 1992 verhuisde ze met haar gezin naar het schoolhuis, naast de basisschool waar haar man directeur werd. Dit jaar markeert Mariëts 25-jarige jubileum als gastouder. “Toen ik hoorde over de ‘Zilveren verhalen’ actie, leek het me meteen leuk om mee te doen!”, vertelt Mariët.
Zo ziet een dag als gastouder eruit
Mariët begon als oppas aan huis, wat tegenwoordig gastouder heet. "Ik paste op de kinderen van collega’s toen ik zelf ook nog op de basisschool in Nederhemert werkte." Sinds acht jaar is Mariët aangesloten bij een officieel gastouderbureau. Op woensdag en donderdag is ze gastouder. “s Ochtends worden de kinderen bij mij gebracht. Ik help ze dan mee naar school.” Van ontbijt tot na schooltijd, Mariët neemt de kinderen mee in haar dagelijkse ritme. “De kinderen hobbelen met me mee. Zoals ik dat ook deed met mijn eigen kinderen. Dus samen de vaatwasser uitpakken, naar de winkel, de was ophangen. Als het lekker weer is gaan we lekker de tuin in of een rondje fietsen, naar het eiland. Ik kijk wat het kind leuk vindt. Maar ik ga dus niet elke dag knutselwerkjes met ze maken. Wat maakt het gastouderschap zo speciaal? "Ik vind het fijn om voor kinderen te zorgen. Ik loop een stukje mee in hun ontwikkeling. Het contact met de kinderen gaat verder dan alleen oppassen. Je bouwt een band op en een liefde die wederzijds is.” Ze wordt liefkozend 'oma Jet' genoemd door alle kinderen.
Een band voor het leven
In 25 jaar gastouderschap heeft Mariët met een aantal kinderen en hun ouders een extra bijzondere band opgebouwd. Zo heeft ze bijvoorbeeld nog steeds contact met haar allereerste gastkind. “Hij was een pasgeboren baby toen hij voor het eerst bij mij kwam en nu gaat hij binnenkort trouwen.” Maar Mariët deelt ook een minder rooskleurig verhaal uit haar gastouderschap. “Eén van die kinderen waar ik voor zorgde was vaak ziek, een ‘zorgenkind’ en hij is uiteindelijk overleden toen hij 3 jaar oud was. Als je zoiets meemaakt dan merk je wel wat het gastouderschap met je doet. Dat draag je altijd met je mee.”
Verbondenheid en zorgzaamheid
Na zoveel jaren wonend in onze gemeente, wat typeert een klein dorp als Nederhemert? Mariët benadrukt, “Men zegt weleens dat een klein dorp zoals Nederhemert één grote kliek is. Maar mensen weten echt niet alles van elkaar. Het dorp is gegroeid maar nog steeds een betrokken gemeenschap. Mijn man en ik komen beiden uit de Randstad en hier groet iedereen elkaar.” Met haar 25 jaar als gastouder symboliseert Mariët deze vorm van verbondenheid en zorgzaamheid.
Mariët van der Toorn en haar kleinkinderen (beeld Wendelmoet van der Gugten)