Vaya con Dios!
8 juli 2024
Onderstaande column is een ingekorte versie van de speech van burgemeester Van Maaren. Uitgesproken op zijn afscheidsreceptie op vrijdag 5 juli.
Vandaag sta ik hier met een gevoel van dankbaarheid. U zult dat begrijpen.
Dankbaarheid omdat ik in goede gezondheid afscheid kan nemen.
Na ongeveer 40 jaar bij de overheid gewerkt te hebben beëindig ik op 1 augustus aanstaande mijn bestuurlijke loopbaan. Na 40 jaar werken nu een pas op de plaats.
Ongelooflijk hoe snel het is omgevlogen en mijn haarkleur veranderd is.
De glorie van ouderen is niet voor niets de grijsheid.
Burgemeester zijn is een eer.
Bestuurders staan midden in de samenleving. Zichtbaar, benaderbaar en aanspreekbaar. 24 uur per dag en 7 dagen per week. Dat maakt bestuurders ook kwetsbaar. Het dienen van de publieke zaak is een groot goed met een zware verantwoordelijkheid en een hoog afbreukrisico.
De verharding heeft naar mijn ervaring in Nederland keihard toegeslagen. Zeker na COVID-19.
De snelheid waarmee mensen bijvoorbeeld beticht worden van grensoverschrijdend gedrag of niet integer handelen neemt hand over hand toe.
Of iets waar is of niet lijkt er (soms) niet toe te doen. Stellingen worden zomaar geponeerd.
Soms is het beter om even te wachten en niets te zeggen.
Wie zijn mond behoedt, bewaart immers zijn ziel.
Een fout maken in onze afrekencultuur is bijna niet meer mogelijk, want een fout maken betekent consequenties trekken. Alles lijkt met sensatie gepaard te moeten gaan.
Mensen hebben tegenwoordig gelijk hun mening klaar en zeggen dat op ieder willekeurig moment.
Er zijn mensen die als dolksteken praten.
Het is in een groot aantal gevallen beter om niet te spreken en te zwijgen.
Zelfs een dwaas die zwijgt wordt wijs geacht.
Als u spreekt, denk dan vooraf goed na. Doe het weloverwogen.
Woorden in de juiste vorm gesproken zijn als gouden appelen op zilveren schalen.
Met veel genoegen heb ik 5 jaar lang in Zaltbommel en daarvoor 7 jaar lang op Urk het mooie en eerbare ambt van burgemeester bekleed.
Hier staat een gelukkig mens! Uiteraard met zijn eigen lek en gebrek, want natuurlijk heb ik fouten gemaakt. Wie kan zeggen: ik heb mijn hart gezuiverd en ben van zonden vrij?
Uit de grond van mijn hart wil ik iedereen met wie ik heb samengewerkt van harte bedanken.
Zonder u was het niet mogelijk. Alleen samen kom je verder!
Dankbaarheid ook voor mijn privésituatie. Wij vormen een gelukkig gezin met vier gezonde kinderen en schoonkinderen. Dat is een voorrecht!
Alles heeft zijn tijd.
Tijden van hoogte- en dieptepunten.
Tijden van vreugde en verdriet.
Tijden van komen en gaan.
Nu is de tijd gekomen om te vertrekken en nieuwe wegen te gaan.
Nu is de tijd gekomen om afscheid te nemen.
Nu is de tijd gekomen dat onze wegen scheiden.
Nu wij uiteengaan wens ik u persoonlijk toe:
Vaya con Dios en à Dieu!
Met een hartelijke groet,
P.C. (Pieter) van Maaren
